Brokopondo
De volgende dag gaan we uitgebreid ontbijten en besluiten naar Brokopondo te gaan. Een prachtig dorp met veel groen en de suriname rivier. Damp stijgt uit de bossen als we 's avonds in de rivier zwemmen. Wat wil een mens nog meer. De bevolking is hier weer veel vriendelijker en opener naar ons. We slapen in ons eigen huisje 'Vredeshiem'. Met alles erop en eraan. TV, douchen, waterleiding, elektriciteit en veel privacy. 's Avonds kijken we een film en gaan daarna slapen. De volgende dag ontbijten en Jan wil daarna gaan lezen. Ik ga wat wandelen en loop naar een dorp 3 km verderop. Althans, dat wil ik. Onderweg kom ik een man tegen die me wil vergezellen. Hij lijkt betrouwbaar en ik denk: dat is beter. Maar al gauw begint hij te vragen met wie ik ben en dat ik mooi ben en hij raakt me aan. Ik word er niet rustig van en denk alleen nog maar: terug naar het dorp; andere mensen. Was ik hier met Luka dan kon ik fijn lopen. Maar nu zit ik weer hier en voel me niet vrij.
De rivier is nog steeeds mooi. Vind het jammer dat Jan niet van wandelen houdt, misschien kunnen we wat varen op de rivier met een bootje. Zo wandelen alleen. Ik weet niet of het veilig is met de opvatting van de mannen hier. Ik vind dat zo'n groot nadeel van vrouw zijn. Maar misschien moet ik me asssertiever opstellen.
We gaan zwemmen en 's avonds wat lezen. De volgende dag willen we naar Afabaka. We hebben rustig aan gedaan dus een busje vinden naar de dam loopt moeizaam. We lopen van onder naar boven en vragen overal. Misschien is het leuk te gaan fietsen (trapfietsen) maar de mensen hebben haast geen fietsen of ze zijn kapot. Een brommertje kunnen wee wel lenen. 60 srd maar dat vinden we teveel geld en we zoeken verder. Uiteindelijk vinden we een chauffeur die ons brengt naar Afabaka. Afabaka lijkt qua sfeer op een olieplatform. Het blijkt een opstapplaats te zijn voor goudzoekers. Je kunt er eten kopen en allerlei onderdelen voor de spuit en zuiginstallatie, diesel, laarzen, spijkers etcetera.
Rambo, onze gids is zelf goudzoeker geweest. Hij beschrijft een hard bestaan van vochtig en ongezond zwaar werk. Er wordt eerst een gat opgegraven totdat ze een kiezelachtige laag tegenkomen waar het goud tussenzit. Vervolgens worden de zachte delen losgespotten en wordt het water afgezogen. Ergens onderweg komt het kwik erbij waaraan het goud zich bindt. Alles komt in een soort zeef. Verder een bak met een soort deurmat en een rooster drukken het naar beneden drukt. Zand en water spoelen weg en het goud blijft achter in de mat. De goudverbinding moet dan nog verwarmd worden om het weer te splitsen en daarna wordt het gezeefd. Het vloeibare kwik spoelt dan weg en het goud blijft over. 1 gram goud = 45 srd is 15 euro. 1kg goud vinden per maand is rendabel. Ranbo vaart ons een half uur over het stuwmeer. Het is bizar want onder ons bevinden zich nog huizen van de vroegere dorpen. (1967) Je ziet de boomtoppen boven water uitkomen. Sommige bomen worden nu nog gekapt, omdat schijnt dat de kwaliteit van het hout veel beter is geworden door het water. Ze hebben de dam gebouwd om stroom op te kunnen wekken. De rivier is met 12 dammetjes afgesloten en ze lieten destijds het hele gebied onder water lopen. Via de hoofddam vervolgt de rivier haar weg.
Brokopondo is een rijk distrikt. Het verzorgt de stroom en er wordt veel goud gevonden. De bosnegerbevolking merkt daar maar weinig van. De elektriciteit, asfalt en luxe concentreert zich meer aan de kust. Volgens velen hier ligt het aan het mismanagement van het land en de drugsmaffia onder leiding van Bouterse.
Paramaribo - Brownsberg - Atjoni - Pikin slee - Botopasi - Paramaribo 1 - Galibi - Brokopondo - Klaaskreek - Paramaribo 2